Meggico!

Zo, dat was de oversteek van Ivoorkust naar Mexico. Grote kans dat ik tegen de tijd dat jullie dit lezen ten anker lig voor de kust van Mexico. Of misschien zelfs wel voor de kant. Dat weet niemand nog... We hebben al verschillende bestemmingen gehad deze reis. Op het begin werd Ciudad del Carmen genoemd. Een aantal dagen voor aankomst werd dit ineens Dos Bocas en nu, donderdag avond, hebben we ineens te horen gekregen koers te veranderen naar Veracruz. Wel even wat anders dan varen voor Maersk waar het schema met de havens vast staat. Een vriend van me zit nu op mijn oude stage schip en vaar voor 90% nog steeds dezelfde route als ik voer.

Na vertrek ben ik redelijk snel naar de machinekamer gegaan. Daar was het vooral mee lopen met het wachtrondje en de benodigde informatie voor het machinekamer journaal verzamelen. Daarnaast was een grote taak het juist afstellen van de ballastkleppen. Dat houdt in; 6 uur per dag diep in een ballasttank weg gestopt zitten, met een zuurstofmeter bij je, alleen zaklamp licht en 100% vochtigheid. Je gaat altijd met twee man naar binnen en neemt een lifeline mee. Hiermee kan je altijd je weg terug vinden in de tank, of in het ergste geval teruggevonden worden.. Dat eerste is soms wel nodig, want het is best een doolhof in zo’n tank met alle schotten met mangaten er in waar je doorheen moet kruipen. Een ander voordeel is dat je met zo’n lifeline je weg terug kan vinden als je zaklamp, de zaklamp van je mede machinist en de reserve zaklamp leeg zijn…. Ja, dat kan gebeuren. Dan is het echt zo donker dat je letterlijk geen hand voor ogen ziet. En je heb natuurlijk je emmer met gereedschap bij je voor het afstel werk.

Vanaf vandaag ben na twee weken machinekamer weer aan dek begonnen. Vooral omdat ik dan weer mooi het hele traject van lossen mee kan maken. Er is namelijk een grote kans dat dit de laatste keer lossen wordt wat ik mee ga maken. Waarschijnlijk is er geen nieuwe lading vanaf hier in de buurt die we richting oosten mee kunnen nemen. Dit betekend dat we waarschijnlijk met een leeg dek de oceaan over gaan steken, rustig tuffend aangezien we in juni pas bij Dubai hoeven te zijn voor de nieuwe lading. Waarschijnlijk gaan we via de middellandse zee en het Suez Kanaal naar de Indische Oceaan. Een bekend stukje dus!

Verder ben ik nog druk bezig met school opdrachten. De opdracht over hoe het laden gaat, heb ik zo goed als af en die zal ik komende week na laten kijken. Zou mooi zijn als ik die nu gelijk af kan ronden. De afstudeeropdracht komt wat langzamer op gang, maar daar kan ik me na het lossen vol op gaan richten.

Aan boord is het verder nog erg gezellig. Regelmatig kijken we ’s avonds een film met alle machinisten of wordt er buiten een drankje gedronken. Het eten is nog altijd lekker, en afgelopen zaterdag hadden we gezellig een BBQ met de hele bemanning samen met de bemanning van de Seminole. Tijdens de BBQ heb ik een Fairstar uniform gekregen met unieke epauletten. Home made epauletten door de moeder van de eerste stuurman met een grote L zoals op een lesauto staat. Enige nadeeltje is nu wel dat ik in de haven ook in uniform moet lopen, ipv lekker in Fairstar polo.

Oh, en hier is het weer echt nog steeds fantastisch! Iedere nacht blijft het boven de 25 graden en overdag is het vaak wel tegen de 30 graden aan. Nu we in de carib zitten komen er af en toe wel wat wolken voorbij, maar de zon laat zich nog genoeg zien!

Hasta luego (Straks in Veracruz maar eens kijken of ik nog meer Spaans onthouden heb),
Thijs