IJS!

Hallo Allemaal,

Eind April was het dan eindelijk zo ver! Parallel aan de kust van Noorwegen zijn we naar het noorden gevaren. Vanaf de Noordkaap zijn we doorgestoken naar het noord puntje van Nova Zembla. Ondertussen werd het ’s nachts al niet meer donker. De zon ging nog wel net onder, maar het bleef dan schemeren. Vanaf Cape Zhelaniya zijn we naar het zuid oosten afgebogen. Hier hadden we een waypoint opgekregen als meeting point met de ijsbreker. De eerste mijlen achter de ijsbreker aan waren nog nagenoeg ijsvrij. Maar later niet meer! In een konvooi met een ander schip achter ons aan zijn we met z’n drieën naar het zuiden gevaren. Leuk dat we een koerslijn in de ECDIS hadden staan, maar daar deden we niks meer mee. De ijsbreker bepaalt de route en die kiest de weg van de minste weerstand. Soms betekende dit dat er best geslingerd werd, en dus een stukje omvaren, om door open water te varen in plaats van door ijs.

Na enkele uren varen kwamen we dan eindelijk echt in het echte ijs! Wat is het gaaf om het ijs onder de boeg in brokken te zien breken! De ijsbreker voor ons was zo’n 30 meter breed en wij zijn 43 meter breed. Een deel van ons pad moesten we dus zelf open breken. Soms zag je echt brokken van meer dan een meter dik om kantelen in het water! Zo zijn we totaal bijna 3 dagen door gegaan. Soms met wat dunner ijs, soms wat dikker ijs. We hebben ook nog even vast gezeten. Dit kwam niet zo zeer door de ijsdikte, als wel door de ijsdruk. De omliggende platen drukken dan zo sterk naar binnen toe dat we niet meer vooruit kwamen. Met meer dan 10 Mega Watt per schroef op beide schroeven, 13.500 pk, zaten we alsnog vast. De ijsbreker komt dan even achteruit, breekt wat meer ijs vrij en we konden weer door. Die Russische nucleaire ijsbrekers hebben zo veel vermogen, die varen door het ijs als een warm mes door zachte boter!

Eenmaal in Sabetta aangekomen hebben we in vier opeenvolgede dagen alle modules gelost. Kort daarna zijn we weg gevaren van de kade, maar hebben we eerst nog een tijdje op de ankerplaats moeten wachten. Ook daar lag het ijs niet stil. We hebben even ten anker gelegen toen, wat heel raar is. Je ligt dan stil, maar toch komt het ijs langzaam voorbij. Later zijn we anker op gegaan en zijn we met de ijsplaat mee gedreven. Net zo gek, want als je naar buiten kijkt beweeg je niet, maar de snelheid over de grond liep dan soms nog op tot 1 knoop.

De reis terug naar het noorden verliep voorspoedig, ook weer een keertje vast gezeten, maar met behulp van de ijsbreker waren we zo weer onderweg. Eenmaal bij Nova Zembla aangekomen zijn we weer op eigen kracht door gevaren. Onderweg naar de Noorse kust was er eindelijk een heldere ‘nacht’. We hebben ondertussen ruim 2 weken geen schemer meer gehad, maar ik had de zon nog steeds niet niet-onder zien gaan. En toen was er eindelijk een heldere nacht! We zaten op dat moment op zo’n 72 graden noord, dus volgens de berekening hoog genoeg om de zon niet-onder te zien gaan. En ja hoor! In m’n wacht is de zon van noord-noord-west naar noord naar noord-noord-oost gedraaid zonder onder te gaan! Weer iets om van het lijstje af te strepen!

Ondertussen zijn we bij Zeebrugge aangekomen. Hier zullen we enige tijd blijven liggen om het dek weer leeg te vegen, nieuwe grillage te installeren en dan de ladingen van de Red Zed 1 en Red Zed 2 te laden. De volgende reis naar Sabetta ga ik niet meer mee maken, als het goed is zal de aflos voor vertrek naar het noorden hier in Zeebrugge plaatsvinden.

Dus tot snel,
Thijs